عدالت ترمیمی شامل مجموعه اقداماتی است که خطاکار برای ترمیم آسیب ناشی از جرم انجام می دهد که ممکن است شامل پرداخت پول، عذرخواهی و جبران خسارات و جلوگیری از تهدیدات آینده و ... باشد. در ماده ۱۴ قانون آیین دادرسی کیفری و ماده ۱۰ قانون مسئولیت مدنی، الزام به عذرخواهی به عنوان یکی از شیوه های جبران خسارت معنوی و ترمیم آلام و دردهای ناشی جرائم و تخلفات پیش بینی شده است. جبران خسارت مادی و معنوی ناشی از تخلفات، تنها توسط اشخاص حقیقی محقق نمی شود، بلکه به مسئولان و اشخاص حقوقی بخصوص در نظام مردم سالار دینی و جامعه شهروند مدار قابل تسری است.
ترمیم آلام و دردهای ناشی از تصمیمات ناصحیح مسئولان، علاوه بر جبران خسارت مادی، نیازمند جبران خسارت معنوی با عذرخواهی و عدم تکرار خطاهای گذشته، می باشد.
بنابر فرمایش امام علی (ع)، عذرخواهی دلیل خردمندی است. عذرخواهی در آیات قرآن کریم و روایات نیز نقش پررنگی دارد و در قرآن کریم 87 بار از توبه و معذرت خواهی سخن به میان آمده است. امام خمینی(ره) نیز در وصیتنامه خود فرمودند: «من از ملت ایران عذرخواهی میکنم، اگر تقصیر و قصوری داشتم».
از زمره خطاها و تصمیم گیری ناصحیح مسئولان، انتصاب افراد غیرتخصصی و فاقد صلاحیت در مناسب شهری، مذهبی، سیاسی و همچنین حمایت بی منطق از آنان است که برخی مصادیق آن در شهرستان کاشان ملموس است.خسارت مادی این نوع تصمیم گیری ها، بطور واقعی قابل جبران نیست لیکن خسارت معنوی را تا حدودی می توان با عذرخواهی صادقانه و به هنگام از شهروندان و دلجویی از مدیران انقلابی و متخصص که با اعمال سلیقه عناصر وابسته به قدرت عزل شده اند، جبران کرد. در این حالت است که سرمایه اجتماعی (اعتماد عمومی) مسئولان تقویت می شود. چه اینکه، انکار و توجیه اشتباهات مسئولان در انتصاب افراد فاقد صلاحیت و حمایت ناصواب از آنها، اثر معکوس خواهد داشت. امام علی (ع) فرمودند: انکار اشتباه، خود اصرار بر آن است و همچنین فرمودند: اعتراف به خطا، خود پوزش خواهی است.
یکی از اهداف عدالت ترمیمی، پیشگیری از تکرار خطا و جرم است و یکی از مراحل این نوع مهارت اجتماعی، علاوه بر بیان کلامی و احساس پشیمانی و جبران خسارت، عدم تکرار اشتباه است. امیدواریم مسئولان شهرستان کاشان، در راستای ترمیم خسارت های معنوی به شهروندان، از تکرار خطاهای گذشته در انتصاب مدیران فاقد صلاحیت خودداری نمایند. انتصاب مدیران غیربومی در شهرستان، اشرافیت و برنامه ریزی فرهنگی و اجتماعی و همچنین، فرایند پیشگیری از آسیب های اجتماعی را تضعیف می کند. این ایراد، در مدیریت شهری بیش از مدیریت سیاسی و امنیتی، احساس می شود. علاوه بر این، با رویکرد بومی گزینی مدیریت فرهنگی، اجتماعی و شهری، ضمن فرهنگ سازی این اقدام می توان از انتصاب افراد فاقد صلاحیت پیشگیری کرد.