این شعار خوب و دلگرم کننده، امیدی نهان داشت به روزهای گذر از شرایط سخت و بازگشت عافیت؛ به
خصوص کادر درمانی که مبتلای خط نخست بودند.
ولی حیف که در اجرا و عمل، چاشنی اراده، آن را حمایت نکرد و همچنان درحد شعاری بیش نماند. اینک پس از گذشت بازه ای دوساله ازشیوع بیماری کرونا و به تازگی گونه های جدیدی از کسالت، متاسفانه در اذهان مردم رد و اثری از چشم اندازی برای پایان این بیماری نیست؟!..
ما مردمی بوده ایم که درطول هشت سال دفاع مقدس از هیچ توانمندی ای در دفاع از میهن و هموطن، مضایقه ننموده ایم و با چنین روحیه و منظری، پیروزمندی را به وطن هدیه کرده ایم و اگر در مدت این دو سال نیز، فکر می کردیم که موفقیت و نجات در گرو موافقت ها و همدلی های ما می باشد، به یقین،اکنون اوضاع بهتری پیش رو می داشتیم.
ابتدای شیوع بیماری کرونا چنین بود که اتحادی همه جانبه شکل گرفت؛
همه دست به دست هم دادیم از نیروهای جهادی، هیئت های مذهبی گرفته تا خیرین سلامت و نیروهای نظامی و انتظامی و... اما چگونه شد که سیل توانمندی ها بی مهار و مدیریت گشت و باز، به انفعال و رفتارهای شعار گونه رسید!؟ و از این وعده وشعار "همه باهم کروناراشکست می دهیم" گرمی و امیدواری دور شد و ای کاش ها بر لب کادر درمان ماند و با این اوصاف،... قضاوت باخودتان!
این گونه به نظر می آید که درحال حاضر اخباری از حضور نیروهای جهادی و کمک های خیرین و هیات هاو....نیست..
انگار بنیه اجتماعی و خودجوش، از مقابله با پدیده ای که خیز بر داشته و سر سازگاری ندارد، خسته شده اند و مسئولیت شکست این ویروس بی رحم را دربست به کادر درمان وخانواده آنها واگذارکرده اند؟!!
کادر درمان مظلومی که در این فرصت ها، تمام قد در خدمت مهاراین بیماری بوده اند و ازجان و خانواده خودگذشته اند و برآسایش وخستگی و بیماری های خود چشم بسته اند..
حقیر با توجه به اینکه همسرم کادر درمان بیمارستان و عهده دار وظایف بخش کرونا می باشد، از نزدیک شاهد توانفرسایی و فشار بر ابعاد زندگی اش وزندگی مشترکمان هستم. پزشکان و پرستارانی که حجم کارشان واسترس ناشی ازآن ،نسبت به شرایط عادی بیمارستان چندین برابر شده و در اوج گرمای کنونی، در لباس های مخصوص با پوشیدن کاور و حداقل سه عدد ماسک و کلی تمهیدات دیگر، درحال خدمت رسانی به بیماران کرونا می باشند، شایسته است که سامان و دلگرمی جدی، برای گذران این شرایط دشوار داشته باشند.
بله روی سخنم با تمام اقشار و به خصوص قشرخاصی از جامعه می باشدکه اوایل شیوع این بیماری خدمات و انگیزه های خوبی برای کادردرمان و بیماران ارایه می کردند ولی متاسفانه دیگر خبری ازآن دلگرمی هانیست؟!
علی ایحال پرواضح است که هنوز کرونارا شکست نداده ایم بنابراین خواهشمندم همه با هم همت کنیم که حداقل بااعمال خود، کادردرمان راشکست ندهیم و این ازخودگذشتگان را در حدتوان حمایت کنیم تابتوانندبا انگیزه و توان بیشتری به مامردم قدر شناس خدمت کنند انشاءالله.
در وادی عشق می زدم گامی چند
خواندم کلمات معرفت بند به بند*
دیدم به دیارغم ، پرستاری را
می زد شب تیره را به فردا پیوند*
من الله التوفیق
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.jpg)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
