در دوران کودکی و نوجوانی و حتی جوانی بمحض اتمام سال تحصیلی ویا پایان ترم های تحصیلی دانشگاه حداکثر یک روز استراحت میکردیم و از فردای روز استراحت راهی کار و فعالیت اقتصادی در یک کارگاه متعلق به اقوام و یا آشنایان خانواده می شدیم . در محیط کارگاه چه چیزها که یاد نمی گرفتیم چه از فن و مهارت کار و چه از باب چگونگی برخورد با مشتری و درک خواسته های کارفرما و تلاش در صدد مورد پذیرش کاری کارفرما قرار گرفتند.
بصورت هفتگی و یا ماهیانه حقوقی. هم دریافت میکردیم که پدر یا در حساب بانکی مان سپرده گذاری میکرد و یا بدلیل شرایط اقتصادی در بعض سال ها همان پول را خرج البسه و لوازم التحریر سال تحصیلی آتی مان می کرد.
هر چند حسب بعض مواد قانون کار جذب نیروی کار کمتر از ۱۵ سال تمام خلاف قانون بوده و کارفرمای متخلف به مراجع قضایی میتواند معرفی می شود اما فراتر از این موضوع شکل گیری و تداوم فرهنگ استاد شاگردی بود که منجر به انتقال سینه به سینه مهارت های بسیاری از کسب کار ها از نسلی به نسل دیگری می شد.
امروزه شما کمتر در کارگاه و یا صنف و مغازه ای فرزند نوجوانی را ملاحظه میکنید که به جهت کسب مهارت در محیط کارمتعلق به پدر و یا غریبه ای اشتغال به کار داشته باشد.
موضوعی که بسیاری از حرفه ها را از حیث انتقال مهارت ابتر گذارده و از طرفی شاهد جوانانی فاقد مهارت های فنی و عدم برخورداری از توانمندی های اولیه برای ورود به بازار کار را بوضوح ملاحظه میکنیم.
حال اگر همین نوجوان به دانشگاه هم ورود کند بدلیل فاصله قابل ملاحظه رشته های دانشگاهی با صنعت و بازار کار با فردی متوقع تر امافاقد مهارت مواجه خواهیم بود هر چند نسل فعلی علاقمندی خود را معطوف به بسیاری از حرفه های موجود در فضای مجازی دنبال میکند اما مهارت های فیزیکی و عینی متاسفانه ازین نقیصه بی بهره نبوده و نیست در این میان مدارس فنی حرفه ای و مراکز و آموزشگاه های ازاد فنی حرفه ای باید وظیفه و اصالت اولیه خود را بخوبی ایفا بنمایند تا مهارت ها و تبحر و شگرد های شغلی سینه به سینه انتقال بیاید.
در این میان تشکیل باشگاه کارآفرینان نوجوان در هر شهرستان با همکاری اداره تعاون کار و فنی حرفه ای و کانون پرورشی کودکان و نوجوانان و دایره استعداد های درخشان آموزش و پرورش تحت مدیریت فرمانداری ها میتوانند خلا انتقال تجربیات را به نحو مقتضی پوشش و جبران بنمایند.
و حسب شرایط سنی آموزش های مهارت های نرم و شخصیتی در وهله اول و مهارت های تخصصی در وهله بعدی را ارایه و آموزش داده شود امید است این مهم یعنی فرهنگ استاد شاگردی با طی مسیر قانونی مجدد حسب شرایط روز احیا گردیده و شاهد سرمایه گذاری بر روی نیروی انسانی آتیه که همان آتیه سازان این مرز و بوم خواهند بود آنگونه که شایسته و بایسته است باشیم.